Οι ευεργετικές της ιδιότητες οφείλονται βασικά στην κυναρίνη, η οποία της δίνει τη χαρακτηριστική πικρή γεύση. Η αγκινάρα προστατεύει το ήπαρ, αυξάνει την παραγωγή χολής, αποτοξινώνει το ήπαρ, και μειώνει την χοληστερόλη. Οι κύριες χρήσεις της αγκινάρας είναι για χολόλιθους και ως τονωτικό για το ήπαρ και της χολής του χοληφόρου κύστεως, για την υψηλή χοληστερόλη, για πεπτικές διαταραχές, για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, για την νόσο του Crohn, για διάφορα άλλα προβλήματα του εντέρου και για την στήριξη της λειτουργίας του ήπατος. Η αγκινάρα έχει επίσης χρησιμοποιηθεί και ως στυπτικό, καθαριστής αίματος, καρδιοτονωτικό, αποτοξινωτικό, πεπτικό τονωτικό, διουρητικό και υποτασικό.

Αρκετές από τις φαρμακολογικές ιδιότητες έχουν καταγραφεί για τα φύλλα της τα οποία διαθέτουν υπολιπιδαιμικές, υποχοληστερολαιμικές, αντιοξειδωτικές και ηπατοπροστατευτικές ιδιότητες.
Πέρα από τη κυναρίνη και τη σκολυμοσίδη περιέχει σκυλομοζίδια, ινουλίνη, κυναροπηκτίνη, ταραξαστερόλη, φαινολικά οξέα (μέχρι 2%), ένα πτητικό έλαιο (που περιέχει κυρίως β-Σελινίνη και καρυοφυλλίνη), βιταμίνες Α, Β1, Β2 και C.
Η πικρότητα που έχει θεωρείται ότι προάγει την καλή πέψη, ενεργοποιώντας την έκκριση πεπτικών χυμών του οργανισμού. Για αυτό, μπορείτε να δοκιμάσετε να πιείτε ένα απεριτίφ που περιέχει αγκινάρα πριν από το γεύμα σας. Καταναλώνεται ωμή, ως σαλατικό ή ορεκτικό, συντηρείται στην άλμη και αποξηραίνεται. Επίσης χρησιμοποιείται στην ποτοποιία για την παραγωγή ιταλικού λικέρ που ονομάζεται «Cynar».